A Tribute to late Dr. Victor G.M. Pavamani, Former Principal of Malabar Christian College,Calicut(Kozhikode), Kerala, India

By

 MR.DAVID JAYKAR DANIEL (Brampton,Ontario).

Dr. Victor G.M. Pavamani(George Martin) was one of the  illustrious sons of  the Basel Mission Community of Malabar,Kerala,India.He was born in a family steeped in the Christian traditions of that community.His father, The Rev.Isaac Pavamani was a Presbyter in the Basel Mission Church and served  congregations at Puthiyara,Codakkal& Chombala in Malabar. His mother,Rebecca Pavamani was a dedicated Christian and supported her husband's work through her involvement in Women's Prayer Groups and Visiting Sick&Elderly in the Church& beyond.Rev.Isaac Pavamani's younger brothers,Advocate Pavamani of Puthiyara(Freedom Fighter), Mr. John Pavamani(Head Master,B.E.M. High School, Palghat) and Rev. Moses Pavamani were all well known in the Basel Mission Community  of Malabar& in the community at large for their leadership & their dedication .

Born in Parapperi near Codakkal, Malabar Dr. Pavamani  had his university education  in Malabar Christian college and in Tambaram Madras Christian College.He earned B.A.(Hons.) and L.T.(teaching degree)from Madras University and the taught at M.C.College High School, Calicut where he endeared himself to his colleagues and his students.He was well known for his involvement in the extra curricular activities of the School& also of the M.C. College with Production of Dramas& organizing exhibitions.
In 1948, he left for USA to persue graduate studies(Ph.d.).If my memory serves me  well  a large group of his well wishers(MY father& myself included) gathered at the Calicut beach to bid him Bon Voyage where "Vittoo" or Pavamani Master as he was affectionately referred to got into a small boat and went towards an ocean liner waiting  a couple of miles away at sea to sail for USA.
By that time he had a family. He married Jane Clements(daughter of Mr.Thomas&Mrs.Lydis Clements).She and their two young boys, Dado(Dr.Victor Pavamani,now in Atlanta,USA) and Ivor(Mr. Ivor Pavamani, now in Markam,Toronto,Canada) continued to be in Calicut with Mr&Mrs. Clements,near Calicut Veterinary Hospital.
In 1953,Dr. Pavamani returned to Calicut with a PhD. degree from University of Washington,USA to the immense joy of his family& indeed of the community.
Soon afterwards,he was appointed Principal of Malabar Christian college(succeeding Mr. J.F.Thaddaeus under whom college remained a second grade college).He immediately went into the task of upgrading the college. Thanks to his yeomen service and tireless effort and the the high regard  they had for him the Syndicate of the Madras university granted permission for MCC,Calicut to upgrade & offer degree programs in 1956-57.Thus a long held dream of the Basel mission Community of Malabar to have their own First Grade college was realized and MCC, Calicut became the first such college in Calicut City proper.Generations of the Community that came after that owes a great debt of gratitude to Dr.Victor G.M. Pavamani for this singular achievement. In that period before Kerala State was formed getting permission from the Government of Madras and affiliation from Madras university were not easy tasks.
Because of Dr. Pavamani's efforts& the financial help from "Friends of Malabar Chistian College in USA" College was able to  construct new building necessary for the new Programs at a time financial  aid from Governments was hard to come by.
Dr. Pavamani went to USA for a  year or two in 1958-59 and returned to develop the college even further. He was involved in the CSI Diocesan&General Synod Committees and was the Manager of the Church Schools in the erstwhile Malabar district.. He was THE prominent member of the Malabar& South Canara Educational Society of the Basel Mission in India, the legal Governing Body of all our Church Schools&the College.His affiliation with the Rotary Club& the YMCA is well known.Malabar community embraced him as a leader with great vision, dynamism& Charisma.His association with leaders like Mr. K.P. Kesava Menon, Mr. P.P. Hassan Koya and Mr. K.P. Ramunni Menon all added colour& vitality to his carrer and also enhanced the standing Basel Mission had among the larger Community.He was also a well respected member of the Kerala university Synod& Syndicate.
In  1965,he, Mrs. Pavamani& son Ivor went to USA when  he accepted a Post Doctoral Fellowship there. After a couple of years he decided not to return to Calicut and accepted a professorship in Vancouver,Canada.
On February 20, 1978 while exercising at home Dr. Pavamani had a Cardiac arrest and Passed away. He was cremated at cemetery of St. Mark's Cathedral,Seattle,USA.
It is a previlege for me and Jamuna to be able to visit Mrs.Jane Pavamani occassionaly; she  makes her home in Toronto not very far from her son Mr. Ivor Pavamani.
Dr.Victor G.M. Pavamani was a mentor to me.While in Alwaye I was able to meet up with him often on his way to University meetings and share our dreams  and our objectives.
For many of my generation and for many who came later Dr. Pavamani was a shinning Star.The Community is hugely indebted to him. 

VETTUKILIGAL-BIBLICAL DRAMA

VETTUKILIGAL--A BIBLICAL DRAMA PERFORMED BY THE MEMBERS OF CSI CATHEDRAL,CALICUT
.
THE CHURCH SECRETARY WAS THE MAIN ACTOR.

THE DRAMA WAS DIRECTED BY MR.WILSON SAMUEL(sitting) WHO IS A FAMOUS MUSIC
AND DRAMA DIRECTOR FROM CALICUT.

HIS TROOP "SANGAMAM THEATERS"(CALICUT) IS ONE OF THE FAMOUS DRAMA PERFORMERS IN
SOUTH INDIA.

THEIR DRAMA ""KAATTU KADANNAL" WON NUMBER OF STATE AWARDS INCLUDING
BEST ACTOR AWARD(MR.BABU PARASSERI)

We are arranging the Video of this drama and which will be published when received.

Majida El Roumi Christmas Recital 2013

Majida Al Roumi - Silent Night (English, Arabic & French)

Fire destroys St Sebastian’s Church New Delhi, foul play suspected

As reported by Matters India website
New Delhi, Dec 1: Foul play has been suspected after a fire destroyed a Catholic church in Delhi.
The mysterious fire on Monday morning reduced to ashes St Sebastian’s Church in Dilshad Garden that lies on the eastern extreme of the national capital.

“The fire has completely charred the sanctuary, sacristy and the first floor balcony,” Father Stanley Kozhichira, media director of Delhi archdiocese, told Matters India.
The news about the fire brought hundreds of people to the church situated outside the residential areas. The crowd stood on the road before the church building and prayed for peace and communal harmony. Later they marched to the local police station and staged a sit-in to protest police’s alleged slackness in dealing with the case.
After police officials promised to send a forensic team to probe the fire, the demonstrators shifted the venue to a road intersection near the Guru Teg Bahadursingh Hospital.
The fire seemed to have occurred between 5:30 am and 6:30 am during the guard change. The fire brigade came around 7:45 and doused the fire.
The church was opened on December 30, 2001, by then Archbishop Vincent Concessao of Delhi. It belongs to Delhi Latin rite archdiocese but also serves as worship place for the Syro-Malabar Catholics living in and around Dilshad Garden, one of the largest residential areas in Delhi.
Archbishop Kuriakose Bharanikulangara, who visited the church, said he suspected sabotage. The Syro-Malabar prelate said he had conducted Holy Communion and Confirmation for 17 children on Sunday. “It was painful to see the altar and sanctuary burned down the next day,” the prelate told Matters India.
The archbishop also said it was quite evident that the fire was not natural. “All Christian communities are aggrieved over this incident,” he added.
Veer Singh Diwas, a former legislator who rushed to the church, alleged the fire was preplanned. He told reporters that he found a window on the first floor open and someone might have thrown some inflammable material into the church through that opening. “We demand a complete enquiry into this incident,” he added.
The politician accused the police and administration for not taking up the matter seriously. “It is very sad that no police officer has come to the church even after four hours of reporting the case. Why is the administration so inactive? Whose permission do they need to take action?” he asked.
He condemned the incident as an attack on Christians, “a peaceful and responsible community” with whom he has worked for more than 15 years.
Father Kozhichira also agreed that the fire was a “purposeful attack on a holy place of a minority community. It is a shameful act of desecrating people’s faith,” he added.
The incident occurred in the backdrop of Delhi getting ready to elect its legislative assembly. The capital witnessed in October localized sectarian violence at three different places.
Fr Kozhichira said they found kerosene in the church’s attic and suspect that someone had used inflammable material to set fire to the church. “A natural fire would not be like this,” he asserted and pointed out that they found the fuse below under the balcony intact. “The smell of kerosene was still strong even after four hours,” he added.
The priest said they would protest until they get justice. “Our Constitution gives us the freedom to practice our faith and propagate it,” he adeed.
Jitender Singh Shunty, who represents Shahdara constituency in the Delhi Legislative Assembly, and Preeti Behan, local councilor, also visited the church to study the situation.
Later talking to media person, Shunty said he had inspected the scene and was convinced it was “a deliberate” act.
“They have destroyed each and every item, taking enough time. Whoever has done should be arrested soon,” the legislator said.
“This incident has hurt the sentiments of our Christian brothers, who are a peaceful community,” he said and added that any attack on a place of worship is an abominable act.

ലക്ഷ്മിയുടെ നേരിന് പൊന്നിനേക്കാള്‍ തിളക്കം

  Nov 29, 2014

T- T T+

വാടാനപ്പള്ളി: പല വീടുകളില്‍നിന്ന് ശേഖരിച്ച പഴയ വസ്ത്രങ്ങള്‍ വില്‍പ്പനക്കാരന് നല്‍കാനെടുക്കുമ്പോഴാണ് അതില്‍ ഒരു ഷര്‍ട്ടിന്റെ പോക്കറ്റില്‍നിന്ന് അഞ്ചരപ്പവന്‍ തൂക്കമുള്ള സ്വര്‍ണ്ണമാല താഴെ വീണത്. ലക്ഷ്മിയെന്ന നാടോടിപ്പെണ്ണിന്റെ മനസ്സിളക്കാന്‍ ആ പൊന്നിന് കഴിഞ്ഞില്ല. തനിക്കും കുഞ്ഞിനും അന്നത്തിന് വഴി കണ്ടെത്താന്‍ പഴയ തുണികള്‍ ശേഖരിച്ച് വില്‍ക്കുന്ന ലക്ഷ്മിയുടെ നേരിന് സ്വര്‍ണ്ണത്തേക്കാള്‍ തിളക്കമുണ്ടായപ്പോള്‍ അഞ്ചേരി ഓടത്തുപറമ്പില്‍ അഭിലാഷിെന്റ ഭാര്യ ലിജിക്ക് താലിമാല തിരികെ കിട്ടി.

കണ്ണില്‍ കണ്ടതെല്ലാം കവരുന്നവരാണ് തന്റെ വര്‍ഗ്ഗക്കാരെന്ന സമൂഹത്തിന്റെ ധാരണയാണ് ലക്ഷ്മി തിരുത്തിയത്. നേരിന്റെ നാടോടിനന്മയ്ക്ക് പോലീസിന്റെ പ്രശംസയും ലഭിച്ചു. കോയമ്പത്തൂര്‍ക്കാരിയാണ് ലക്ഷ്മി. ഭര്‍ത്താവ് ഉപേക്ഷിച്ചുപോയി. മാതാപിതാക്കള്‍ നേരത്തെ മരിച്ചു. വര്‍ഷങ്ങളായി ഇടശ്ശേരി പടിഞ്ഞാറുള്ള വാടക ഷെഡ്ഡിലാണ് കഴിയുന്നത്. തൊഴിലിന്റെ ഭാഗമായി വ്യാഴാഴ്ച അഞ്ചേരി ഭാഗത്തെത്തിയ ലക്ഷ്മിക്ക് ഏതാനും വീട്ടുകാര്‍ പഴയ വസ്ത്രങ്ങള്‍ നല്‍കി. ലിജിയും വസ്ത്രങ്ങള്‍ നല്‍കിയിരുന്നു

താമസസ്ഥലത്ത് തിരിച്ചെത്തിയ ലക്ഷ്മി ശേഖരിച്ച തുണികള്‍ പഴയ വസ്ത്രങ്ങള്‍ വാങ്ങുന്ന അമ്പാടിക്ക് കൊടുക്കാന്‍ എടുത്തപ്പോഴാണ് ഒരു ഷര്‍ട്ടില്‍നിന്ന് സ്വര്‍ണ്ണമാല ലഭിച്ചത്. തന്റേതല്ലാത്ത മുതല്‍ ഉടമക്ക് തിരിച്ചെത്തിക്കണമെന്ന് തീരുമാനിക്കാന്‍ ലക്ഷ്മിക്ക് ഒട്ടും സമയം വേണ്ടിവന്നില്ല. പക്ഷേ, ആരുടേതാണെന്ന് അവള്‍ക്ക് മനസ്സിലായില്ല. ലക്ഷ്മി, ഷെഡ്ഡിനടുത്ത് ചായക്കട നടത്തുന്ന കൃഷ്ണന്റെ സഹായം തേടി. അമ്പാടിയും കൃഷ്ണനുമൊത്ത്് വ്യാഴാഴ്ച വൈകീട്ടു തന്നെ സ്വര്‍ണ്ണമാല വാടാനപ്പള്ളി സ്‌റ്റേഷനിലെത്തിച്ചു.

സ്വര്‍ണ്ണമാല നഷ്ടപ്പെട്ടതറിഞ്ഞ ലിജിയും വീട്ടുകാരും ഇതിനിടെ വീട്ടിലാകെ തിരഞ്ഞു. ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ ഷര്‍ട്ടിനുള്ളില്‍ പെട്ടിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന് തോന്നി. അലമാരയില്‍നിന്നാണ് പഴയ വസ്ത്രങ്ങള്‍ നാടോടിസ്ത്രീക്ക് നല്‍കിയത്. മാലയും അലമാരയിലായിരുന്നു. വാടാനപ്പള്ളി ഭാഗത്താണ് സ്ത്രീ താമസിക്കുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നതിനാല്‍ വാടാനപ്പള്ളി പോലീസ് സ്‌റ്റേഷനിലെത്തി വിവരം പറഞ്ഞു.

എന്നാല്‍, ഞെട്ടിയത് ലിജിയായിരുന്നു. തന്റെ സ്വര്‍ണ്ണമാല ലക്ഷ്മി അവിടെ ഏല്‍പ്പിച്ചുവെന്നറിഞ്ഞപ്പോഴായിരുന്നു ഇത്. വെള്ളിയാഴ്ച രാവിലെ സ്‌റ്റേഷനില്‍ ലിജി എത്തിയപ്പോള്‍ ലക്ഷ്മി അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. എസ്.ഐ. സജിന്‍ ശശി, അഡീഷണല്‍ എസ്.ഐ. ടി.സി. കലാധരന്‍, സീനിയര്‍ സി.പി.ഒ. ടി. ജയകുമാര്‍, റൈറ്റര്‍ പി.എസ്. സുജിത്ത് എന്നിവരുടെ സാന്നിധ്യത്തില്‍ ലക്ഷ്മി ലിജിക്ക് സ്വര്‍ണ്ണമാല കൈമാറി.

ഗുണ്ടര്‍ട്ടിന്റെയും ഹെസ്സേയുടെയും വഴിയില്‍ ഒരു ചരിത്രയാത്രിക

Posted on: 15 Nov 2014

കോഴിക്കോട്:നക്ഷത്രരാശികളുടെ പഥത്തില്‍ പിറന്നതിന്റെ അഭിമാനത്താല്‍ പ്രകാശിച്ച മുഖമാണ് ഓക്‌സ്‌ഫെഡ് സര്‍വകലാശാലയിലെ ചരിത്ര പ്രൊഫസറായ ഡോ. മാര്‍ഗരറ്റ് ഫ്രന്‍സിന്റെത്.

ചരിത്രവും വിശ്വവിമോഹനമായ സാഹിത്യവും ഭാഷാശാസ്ത്രവും എല്ലാം കലക്കിക്കുടിച്ച രണ്ട് മഹാപ്രതിഭകളാണ് അവരുടെ പൂര്‍വസൂരികള്‍-'നക്ഷത്രങ്ങളുടെപോലും ഭാഷ അറിയുന്ന' ഹെര്‍മന്‍ ഗുണ്ടര്‍ട്ടും 'സിദ്ധാര്‍ഥ' എന്ന ഒറ്റ നോവല്‍ കൊണ്ട് പൂര്‍വദേശത്തിന്റെ ഹൃദയത്തെയും ആത്മാവിനെയും ലോകത്തിന് മുന്നില്‍ അവതരിപ്പിച്ച നൊബേല്‍സമ്മാന ജേതാവ് ഹെര്‍മന്‍ ഹെസ്സേയും.

രണ്ടുപേരും ജര്‍മന്‍കാര്‍; ഇന്ത്യയില്‍ ജീവിക്കുകയും ഈ രാജ്യത്തിന്റെ ആത്മാവിനെ അറിയുകയും ചെയ്തവര്‍. ഗുണ്ടര്‍ട്ട് മലയാളത്തിന് നിഘണ്ടുവരെ തീര്‍ത്തയാള്‍. വേരുകളോളം ചെല്ലുന്നതും മുറിയാത്തതുമായ ഈ ബന്ധത്തിലേക്കാണ് ഓരോതവണയും ഫ്രന്‍സ് തിരിച്ച് വന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത്.

കേരള ചരിത്ര കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്റെ രണ്ടാം വാര്‍ഷികസമ്മേളനത്തില്‍ പങ്കെടുക്കാനാണ് അവര്‍ കോഴിക്കോട്ട് എത്തിയത്. മലയാളത്തിന്റെയും ഇന്ത്യയുടെയും മണ്ണിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെന്നതാണ് തന്റെയും കുടുംബത്തിന്റെയും ബന്ധമെന്ന് ഫ്രന്‍സ് അഭിമാനത്തോടെ പറയുന്നു. 'ഗുണ്ടര്‍ട്ട് എന്റെ മുതു മുതു മുതു മുത്തച്ഛനാണ്. ഹെര്‍മന്‍ ഹെസ്സെ വലിയമ്മാവനും. ഇവരുമായുള്ള ബന്ധം എന്നാല്‍ ഇന്ത്യയുമായുള്ള ബന്ധം എന്നാണ്. കുഞ്ഞുനാളുതൊട്ടേ ഞാന്‍ ഇന്ത്യയില്‍ വന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു; പ്രത്യേകിച്ചും കേരളത്തില്‍''
ജര്‍മനിയിലെ കാല്‍വിലാണ് മാര്‍ഗരറ്റ് ഫ്രന്‍സ് ജനിച്ചത്. കാല്‍വ് എന്നാല്‍ ഇപ്പോള്‍ ഹെര്‍മന്‍ ഹെസ്സെയാണെന്ന് അവര്‍ പറയുന്നു. 'കുഞ്ഞുന്നാളിലേ വായിച്ചുതുടങ്ങിയതാണ് ഹെര്‍മന്‍ ഹെസ്സേയുടെ കൃതികള്‍. അപ്പോഴൊന്നും അദ്ദേഹം എന്റെ വലിയമ്മാവനാണ് എന്ന കാര്യം അറിയില്ലായിരുന്നു. വായനയില്‍ വളരെ മുന്നേറിയപ്പോഴാണ് ഈ എഴുത്തുകാരനുമായുള്ള ബന്ധം അറിഞ്ഞത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ എല്ലാ കൃതികളും എനിക്കിപ്പോള്‍ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്'-ഫ്രന്‍സ് പറഞ്ഞു.

ഹെര്‍മന്‍ ഹെസ്സെ തന്റെ ആത്മകഥയില്‍ ഹെര്‍മന്‍ ഗുണ്ടര്‍ട്ടിനെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞത് 'അദ്ദേഹത്തിന് നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ഭാഷ വരെ അറിയാമായിരുന്നു' എന്നാണ്. ഇത് ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെടുത്തിയപ്പോള്‍ ഫ്രന്‍സ് പറഞ്ഞു: ' അദ്ദേഹത്തിനറിയുന്നതിന്റെ പകുതിപോലും ഭാഷ എനിക്കറിയില്ല. ലാറ്റിന്‍, ഗ്രീക്ക്, ഇംഗ്ലീഷ്, ജര്‍മന്‍ തുടങ്ങിയ കുറച്ച് ഭാഷകള്‍ അറിയാം. തമിഴ് അറിയാം. മലയാളം കുറച്ച് കുറച്ച് അറിയാം. കേരളം വലിയ ഇഷ്ടമാണ് എനിക്ക്. പ്രത്യേകിച്ചും കേരള ഭക്ഷണം'.

അവര്‍ ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഇല്ലിക്കുന്നിലിരുന്ന് മലയാളത്തെ നോക്കിയ ഗുണ്ടര്‍ട്ടിന്റെ കണ്ണുകളിലെ ബുദ്ധിയുടെയും ഹെര്‍മന്‍ ഹെസ്സേയുടെ മന്ദഹാസത്തിന്റെയും അലകള്‍ മുഖത്ത്.

crtsy-The Mathrubhumi

Happy 100 th Birthday-WHY DEATH SENTENCE ON DEATH SENTENCE?

Capital Punishment : A Penological Barbarity

WHY DEATH SENTENCE ON DEATH SENTENCE?

Wednesday 31 October 2007, by V R Krishna Iyer

Compassion for all living creatures (Article 51A) and human rights in its spectral dimensions, including the right to reform oneself out of a diabolic past, if any (Article 21), are great constitutional values spelt out in Sunil Batra (AIR 1978 SC) and Maru Ram (1981 SCC) and a number of other refined rulings of the Supreme Court. We have accepted in our Buddha-Gandhi country the reformatory theory of criminal jurisprudence and impliedly departed from the retributive theory which once prevailed with a savage imperial flavour. Independence heralded Social Justice commitment and the State’s profound reverence for human life however malignant by culpable conduct it may be. The Universal Declaration of Human Rights and the general ethos of the United Nations contradict the unconscionable punitivity of ‘an eye for an eye’. From Macaulay, who drafted the Indian Penal Code, to Mahatma Gandhi, the Father of the Nation, who stood unexceptionably against death penalty, there has been a benignant value shift. The Amnesty International has, for long, been carrying on an uncompromising campaign against this appalling penal inhumanity practiced as death sentence. The United Nations is seriously concerned with this sentencing terror. In this context I have addressed an epistolary appeal to Prime Minister Dr Manmohan Singh. We, the People of India, using its Sovereign Constitutional Power, must abolish Death Sentence as the United Kingdom and a large majority of nations have already done. The State cannot sanction murder by hanging or otherwise and justify this shocking violence on the score of reprisal against the brutality of private butchers. Sanguinary atrocity by a non-state agency is no paradigm at all to justify burking the offender based on the blood-thirsty retributive justice commandment. ‘Thou Shall Not Kill’ is the cultural quintessence and spiritual majesty of our Republic’s justice system.
India, with its heritage of Gautama Buddha, and Mahatma Gandhi, has stood for a culture of compassion for living creatures (now constitutionalised in Article 51A). Therefore, there is a moral mandate that no one shall be deprived of life by the State as it savages humanity and sanctifies barbarity. Between Macaulay, whose country even publicly hanged pick-pockets, and the Mahatma, who sublimely astonished the world with indefeasible nonviolence, there has been a phenomenal transformation in global criminological values and in the vision of our nation. This glorious Gandhianisation persuaded me to conscientise punitive justice in two Supreme Court rulings where my opinion prevailed. .
The Supreme Court of California has acknowledged in two cases the cruel and degrading effect of dalay: People V. Chessman (34 P. 2d 679 (1959) at page 699) and People V. Anderson (493 P.2d 880, 894 (1972). In the latter case the Court expressly mentioned the dehumanising effects of lengthy imprisonment prior to execution. Justice Krishna Iyer of the Indian Supreme Court has expressed a similar view, when the delay after sentence was six years. They were Edigma Annamma (1974) 4 SCC 443) and Rajendra Prasad (1979) (3 SCC 646), which were cited with approval by the great judge Lord Scarman in a Privy Council case (vide Supreme Court On Criminal Law, p.1465)

WAY back in 1976 (?) I was invited by Amnesty International to speak at the inaugural of a seminar against death penalty held in Stockholm. I made an emphatic demand at that conference for the absolute abolition of death sentence, a plea which was firmly shared by Olaf Palme (?) who was the then Prime Minister of Sweden. I have always stood for clemency for death sentencees on the theory that every person, even if he has committed murder ‘most foul’, must be given an opportunity to reform himself. Retributive justice, based on an eye for an eye, makes the whole world blind, as Mahatma Gandhi powerfully put it. The State cannot kill, even if a private murderer is found guilty of terrible killing. Refined jurists have supported this humanising process which I described in one of my judgments as Operation Valmiki. Valmiki was a forest robber who went to the extent of even murder, but when he was chastened by a saintly message he proved to be one of the noblest souls in the cosmos who composed the Ramayana and is regarded as perhaps the greatest epic poet in Sanskrit. It will be the grandest event of our century if, as a universal rule, death penalty is abolished.
Indeed, a momentum is gathering to end capital punishment in all countries. 130 nations, from all regions of the world, have abolished the death penalty in law or in practice and only 25 countries carried out executions in 2006. Amnesty International (AI)’s statistics also show a significant, overall decline in the number of reported executions in 2006. (Excerpts from a statement by Amnesty International)
Death sentence on Death Sentence is an inviolable command of compassionate culture and fundamental expression of social justice grandeur. No civilised state shall have authority to inflict death penalty even in the rarest of rare cases, lest it be condemned as guilty of barbarity and devoid of humanity. Universal respect for Human Rights commands absolute abolition of capital punishment as no state, committed to social justice and human rights can stultify or demolish the right to life of any human being.
Before I conclude this militant plea against death sentence I must place on record an extraordinary piece of information hardly known to the outside world. The late Nikhil Chakravartty, while inaugurating at Trivandrum my campaign as the presidential candidate some years ago, stated what is rarely written about President Radhakrishnan. Nehru was the Prime Minister and Radhakrishnan, the President. Death warrants, before actual execution, had to be signed by the President. It would appear that Dr Radhakrishnan, our great philosopher and humanist, did not believe in death sentence and did not sign death warrants because they were against his conviction. When these instances multiplied, Nehru, the Prime Minister, sent a special official to convey his wish that the President may be pleased not to delay signing death warrants. Dr Radhakrishnan, the rarest of the rare Presidents, told this high official, who had come from the Prime Minister: please tell the Prime Minister that he had better wait for the next President to sign.

(Justice V.R. Krishna Iyer is a former Supreme Court judge and a distinguished champion of civil liberties and human rights.)

crtsy.Mainstream

സഭാനേതൃത്വം നുണ പറയുന്നവര്‍: മാര്‍ ക്രിസോസ്റ്റം | Indiavision Live | Malayalam News

സഭാനേതൃത്വം നുണ പറയുന്നവര്‍: മാര്‍ ക്രിസോസ്റ്റം | Indiavision Live | Malayalam News

CSI MADHYA KERALA DIOCESAN BICENTENARY SONG: BY REJI ELANTHOOR & REV. VI...

Lynching of boy underlines how the curse of caste still blights India

Sai Ram, burned alive because of a stray goat, was just one of 17,000 Dalits to fall victim to caste violence in the state of Bihar

• 
  

• Jason Burke in Delhi and Manoj Chaurasia in Patna
• The Guardian, Sunday 19 October 2014 18.55 BST
• 
  

Dalits at a ceremony honouring survivors of caste-based atrocities. Dalits in Bihar have long faced massacres and gang-rapes. Photo: Alessio Mamo/Redux/eyevine

In another time, another place, Sai Ram might have escaped serious harm. But he died in great pain last week, a casualty of a bitter, barely reported conflict that still claims many lives every year.

Ram, 15, was a goatherd in a village in the poor eastern Indian state of Bihar. He was a Dalit, from the lowest rung of the caste hierarchy that still defines the lives, and sometimes the deaths, of millions of people in the emerging economic power.

His alleged killer, currently being held by local police, is from a higher landowning caste. He took offence when one of the teenager’s goats strayed on to his paddy field and grazed on his crops. Ram was overpowered by the landowner and a group of other men. He was badly beaten.

Then petrol was poured over him and lit, Ram’s father, Jiut Ram, said. “He was crying for help, then went silent,” the 50-year-old daily wage labourer told the Guardian.

The incident took place at Mohanpur village, about 125 miles (200km) south-west of Bihar’s capital, Patna, in an area known for caste tensions. It was the latest in a series of violent incidents that have once again highlighted the problems and discrimination linked to caste, particularly in lawless and impoverished rural areas.

Earlier this month, five Dalit women were allegedly gang-raped by upper-caste men in central Bihar’s Bhojpur district. In September, hundreds of Dalit families were forced from their homes in two other districts of Bihar after a man from the community tried to contest a local election against higher caste candidates.

Several political, social and economic factors usually lie behind such upsurges in caste-related violence. One reason for Bihar’s recent incidents may be the appointment in May of Jitan Ram Manjhi, a Dalit, as the chief minister of the state.

Since taking power Manjhi has announced measures to help other Dalits in Bihar, one of India’s poorest states, and is reported to have urged the community to have more children to become a more powerful political force.

Dalits account for some 15% of Bihar’s population of 103.8 million.

The chief minister’s call was not well received by members of other castes, local observers said.

Sachindra Narayan, a prominent Patna-based social scientist with the National Human Rights Commission in Delhi, said: “The prime reason [for the violence] is that [Dalits] feel empowered after seeing someone from their community at the head of the state and have begun to assert their rights. This is purely a retaliation from the dominant social groups.”

Manjhi claims a temple in northern Bihar was ritually cleaned and idols washed with holy water after his visit to the shrine. Such ceremonies are still performed by upper castes to eradicate “pollution” left by lower-caste visitors.

“A deep-rooted bias prevails against … those from the downtrodden sections of society … I have myself been a victim of caste bias,” the 70-year-old said.

Opponents claim Manjhi was stoking caste tensions for political advantage.

In the vast neighbouring state of Uttar Pradesh, caste is also a major political issue, with power contested by two parties that broadly represent two different caste communities. That of Mayawati explicity campaigns for Dalits, while the ruling Samajwadi party is seen by many as representing the Yadavcommunity, once pastoralists.

Caste became a factor in recent national elections too. The prime minister, Narendra Modi, comes from a poor family from the lower-caste Ghanchicommunity, which is associated with selling oil. His rise from humble origins to leader of 1.25 billion people has inspired many – but also provoked scorn from elite politicians who have mocked his background.

The origins of caste are contested. Some point to ancient religious texts, others to rigid classifications of more local definitions of community and identities by British imperial administrators. The word “caste” is of Portuguese origin.

Regardless of its origins, the word still has the power to stir controversy. Arundhati Roy, the Booker prize-winning author, recently accused Mahatma Gandhi, India’s revered independence leader, of discrimination and called for institutions bearing his name to be renamed because of his attitude to caste.

She said: “It is time to unveil a few truths about a person whose doctrine of nonviolence was based on the acceptance of the most brutal social hierarchy ever known, the caste system … Do we really need to name our universities after him?”

Sociologists say the rapid urbanisation of India has weakened the caste system as the realities of living in overcrowded Indian cities make reinforcing social separation and discrimination through rituals or violence much harder.

But if change is coming to places like rural Bihar, it is often accompanied by violence.

Last October a roadside bomb killed Sunil Pandey, a landowner who was alleged to be a senior figure in a militia formed in 1994 to enforce the interests of higher castes in the state, but which has been largely dormant recently.

The Ranvir Sena militia, formed by men of the Bhumihar caste of landlords, is held responsible for a series of massacres of Dalits in the 1990s. These murders, in effect reprisals against local Maoist guerrillas, who have also killed many, reached a bloody climax with the deaths of 58 men, women and children with no connection to extremism in the village of Lakshman Bathe in 1998. Ranvir Sena and Pandey were blamed.

Last year 24 men had their convictions for that massacre overturned by Bihar’s high court, prompting renewed clashes.

The authorities have pledged rapid justice for Ram, the 15-year-old burned to death last week. But of nearly 17,000 pending trials in Bihar involving charges of violence against Dalits only a 10th were dealt with last year.

“We are going to … start speedy trial of the case,” Chandan Kumar Kushwaha, the local superintendent of police, said, while the chief minister told reporters he was taking a personal interest in the case.

“I have talked to the state’s director general of police and district superintendent of police concerned, and ordered them to … deliver instant justice to the victim [sic] family,” Manjhi said.

For the teenager’s father, nothing can compensate for the death of his son. “My entire world is lost now,” he said.

crtsy-The guardian

അന്ധവിശ്വാസത്തിന്റെ ചുരുളഴിച്ച് സയന്‍സ് മിറാക്കിള്‍ ഷോ-BEMGHSS,Calicut

on 17-October-2014

കോഴിക്കോട്: "ഈ സ്കൂളിന്റെ സ്ഥാനം ശരിയല്ല... വാസ്തുവിദ്യപ്രകാരം ഇവിടെ ഒരു വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനം നിര്‍മിക്കാന്‍ പാടില്ല...'-ക്ലാസെടുക്കാന്‍ വന്ന അധ്യാപകന്‍ തറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ അമ്പരന്നു. തുടര്‍ന്ന് അധ്യാപകന്‍ സ്കൂള്‍ പരിസരത്തെ കുറച്ച് മണ്ണെടുത്ത് അതില്‍ പച്ചവെള്ളമൊഴിച്ചു. മണ്ണ് ആളിക്കത്താന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ വിദ്യാര്‍ഥികളുടെ മുഖത്ത് വീണ്ടും അത്ഭുതം. മണ്ണ് കത്തിയത് വാസ്തു തെറ്റിയതുകൊണ്ടല്ലെന്നും അതിനു പിന്നില്‍ ശാസ്ത്രതത്വമാണെന്നും അധ്യാപകന്‍ തന്നെ വിശദീകരിച്ചു. മണ്ണിനടയില്‍ ഒളിപ്പിച്ച കാത്സ്യം കാര്‍ബൈഡും സോഡിയവും ചേര്‍ന്നുണ്ടായ രാസപ്രവര്‍ത്തനമായിരുന്നു തീയുണ്ടാവാന്‍ കാരണം. ബിഇഎം ഗേള്‍സ് ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി സ്കൂളിലാണ് ഈ രംഗം. ശാസ്ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെ ശാസ്ത്രബോധ ക്യാമ്പയിനിന്റെ ഭാഗമായി നടത്തുന്ന "സയന്‍സ് മിറാക്കിള്‍ ഷോ'യുടെ ജില്ലാതല ഉദ്ഘാടനത്തോടനുബന്ധിച്ചാണ് വിദ്യാര്‍ഥികളെ വിസ്മയത്തിലാക്കുന്ന പരിപാടി അരങ്ങേറിയത്. അന്ധവിശ്വാസങ്ങളുടെ പിറകിലെ ശാസ്ത്രതത്വങ്ങളുടെ അനാവരണമായിരുന്നു ഇത്. ഹൈസ്കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ഥികളുടെ പാഠ്യഭാഗങ്ങളിലുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളിച്ചാണ് ഷോ ഒരുക്കിയത്. ശാസ്ത്രതത്വത്തെ അന്ധവിശ്വാസത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞാണ് പൊതുജനങ്ങളെ മന്ത്രവാദികള്‍ കബളിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് ഷോയിലൂടെ വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ മനസ്സിലാക്കി. മന്ത്രവാദികള്‍ സത്യം തെളിയിക്കാനുപയോഗിക്കുന്ന കുപ്പിമാജിക് സയന്‍സ് ക്ലാസില്‍ പഠിച്ച പാസ്കല്‍ നിയമത്തിന്റെ പ്രായോഗികരീതിയാണെന്നും പരിപാടിയില്‍ വിശദീകരിച്ചു. ദിവ്യന്മാര്‍ കര്‍പ്പൂരം കത്തിച്ച് വായില്‍ ഇട്ടു കാണിക്കുന്നത് ആര്‍ക്കും ചെയ്യാമെന്നും വ്യക്തമാക്കി. ദിവ്യന്മാരുടെ പൊള്ളത്തരം വ്യക്തമാക്കാന്‍ പത്താംക്ലാസ് വിദ്യാര്‍ഥി സാനിയ സുല്‍ത്താന കത്തിച്ച കര്‍പ്പൂരം വായിലിട്ടപ്പോള്‍ സദസില്‍ ഉയര്‍ന്നത് കരഘോഷം. ജില്ലാ പഞ്ചായത്ത് പ്രസിഡന്റ് കെ ജമീല ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തു. സ്കൂള്‍ ഹെഡ്മിസ്ട്രസ് വത്സല ജോണ്‍ അധ്യക്ഷയായി. പരിഷത് സംസ്ഥാന കമ്മിറ്റി അംഗം മണലില്‍ മോഹനന്‍ സ്വാഗതവും ജില്ലാ പ്രസിഡന്റ് കെ പ്രഭാകരന്‍ നന്ദിയും പറഞ്ഞു. പി പ്രസാദ്, എ സുരേഷ്, യു പി നാസര്‍, എ സുരേന്ദ്രന്‍, പി ശ്രീനിവാസന്‍, സത്യപാലന്‍ എന്നിവരുടെ നേതൃത്വത്തിലുളള സംഘമാണ് സ്കൂളുകളില്‍ സയന്‍സ് മിറാക്കിള്‍ ഷോ സംഘടിപ്പിക്കുന്നത്. ജില്ലയില്‍ 130 സ്കൂളുകള്‍ ഇതിനകം രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ബുധനാഴ്ച പേരാമ്പ്ര ഗവ. എച്ച്എസ്എസിലാണ് പരിപാടി.

‘Missionaries yet to get due honour’-Writer Na D"souza

GIRISH PATTANASHETTI 

Despite laudable contributions in the field of education and health, Christian Missionaries are yet to get due respect and honour in the country, writer Na D’souza has said.

Inaugurating the bicentenary celebrations of Basel Mission at the Baselion auditorium here on Sunday, Mr. Na D’souza claimed that Christian missionaries were instrumental in sensitising the Indian people to the significance of education in their lives.

Elaborating on the arrival of missionaries in the country and their work in providing education to people by opening schools and colleges, Mr. Na D’souza said that missionaries established schools for girls only with the objective of providing them education when they found that people were reluctant to send girls to co-education schools.

He said that missionaries also provided a voice to the widows, opened hospitals, orphanages and old age homes for the poor and the oppressed.

He recalled the contribution of various missionaries who to Kannada literature, art and culture.

Paper

A.V. Navada presented a paper, “Contribution of Basel Missionaries to Kannada language and Literature”, while Rev. Ratnakar Sadananda spoke on the “Contribution of Basel Missionaries to medical and educational field”. 

Presiding over the function, Bishop of Karnataka Northern Diocese Reverend Ravikumar J. Niranjan spoke on the significance of the celebrations. Heads of various dioceses were present. The bicentenary celebrations began earlier with a ‘Thanksgiving workshop Service’ at Hebich Memorial Church where Reverend G .Dyvasiravadam, Rt. Rev. Thomas K. Oommen, Rev. Rathnakar Sadanand, advocate Robert Bruce, Rt. Rev. John S. Sadanand, Rt. Rev. Baker Ninan Fenn and Rt. Rev. Timothy Ravinder took part.

Basel Mission bicentenary

celebrations begin

crtsy.The Hindu

MALALA SPEAKS

http://www.cnn.com/2014/10/10/world/europe/nobel-peace-prize/index.html?sr=sharebar_facebook

BASEL MISSSION 200-MISSION MOVES

As we know, Basel Mission is one the foremost missionary organizations worked in South India and contributed significantly to the life of the Church and the Society in our country. Since 2015 is the bicentenary of the establishment of the Basel Mission in Basel, the CSI Synod has decided to have a yearlong celebration to thank God for the life and work of the missionaries from Basel Mission and their contributions to various spheres of our society. The Basel Mission 200 will be celebrated with the theme "Mission moves"

The celebration will begin with the inaugural function organized by the CSI Karnataka Northern Diocese at Dharwad on Sunday 12th October 2014. The festivities will begin with a Thanksgiving Service arranged at 8.30 a.m. at the CSI Hebich Memorial Church, Dharwad followed by a Seminar on the contributions of Basel Mission to the Society. The Moderator the Most Rev. Dr. G. Dyvasirvadam will inaugurate the celebration and preach the Word of God in the Thanksgiving Service, and the Deputy Moderator, the General Secretary, and Hon. Treasurer of the Synod and other dignitaries will also participate in the Service. There will also be a cultural show arranged in the evening of the same day.
An International Seminar will be organized in Mangalore during the month of February-March 2015 hosted by the Karnataka Southern Diocese. We will also arrange a mobile photo exhibition showcasing the mission and ministry of Basel Mission in our country which will tour the Dioceses of North Karnataka, South Karnataka, North Kerala and Coimbatore between February and September 2015. The Grand Finale of the Celebrations will be held in Calicut in October 2015 and hosted by the North Kerala Diocese. 

Rt. Rev. Timothy Ravinder, Bishop in Coimbatore Diocese will be then Convener and Rev. Dr. Royce Manoj Victor, CSI-EMS Liaison Officer will be the Co-ordinator of the year-long Celebration, Basel Mission 200.

You are cordially invited to attend the inaugural function at Dharwad and participate in the festivities.

Meet Lilly Thomas-behind clipping of wings of Politicians

Thomas is behind clipping of wings of politicians such as Jayalalithaa and Lalu Prasad who have been accused of accumulating wealth through unfair means.  

NEW DELHI:AIADMK'S Jayalalithaa has often said her dream was to be a lawyer but last Saturday when a court convicted her in the disproportionate assets case, it was a woman lawyer, 87-year-old Lily Thomas, who was whisked away by anxious family members from her apartment in Delhi to a 'safer location.'

"Seeing the reaction of people in Tamil Nadu, we were worried about her safety as she lives alone in Delhi. So we brought her to live with us," said Thangam, her niece who lives in Gurgaon.

Lily Thomas is behind clipping of wings of politicians such as Jayalalithaa and Lalu Prasad who have been accused of accumulating wealth through unfair means. She was the petitioner in the case - now referred to as the Lily Thomas judgment - where Supreme Court struck down Section 8(4) of the Representation of the People Act. Following the verdict, a legislator stands disqualified immediately when convicted for two or more years' prison.

"She (Jayalalithaa) looked so powerful when in power but now she stands betrayed and alone. Why didn't her party stop her? Where is the wealth now? Shouldn't it be confiscated? Our law should be so clear that there should be no ifs and buts," Thomas said.

Last week, while coming down the stairs of her New Delhi apartment, she broke her arm and has been asked to take rest. Sitting with a bandaged arm, she recalls it was in 2005 that she filed the petition first, enraged at the sight of convicted getting stay from courts, contesting elections and winning them. The petition was rejected and it was only in her third attempt that she succeeded.

"Earlier, a convicted politician could file an appeal which could result in a stay on the conviction. It encouraged tainted leaders to contest elections," she says. When the UPA government last year prepared an ordinance to nullify the judgment, Thomas quickly prepared a review petition and was all set for another fight, but it was withdrawn. "Krishna in Bhagwad Gita says he will be born for restoring Dharma whenever it is in danger. Here, Dharma gets broken every day. Judiciary has become the correcting mechanism. What we need is a satvik Parliament devoid of corrupt politicians, so that democracy is run on principles." Thomas says she got help from other experts, including Fali Nirman, who argued for the case on her request.

Originally from Kerala's Kottayam, Thomas grew up in Trivandrum and enrolled in the Madras High Court in 1955, after pursuing a law course in Madras University. She then joined the Supreme Court where only three women lawyers were in active practice. Thomas has been filing petitions since 1964 on a variety of issues - from questioning the validity of government exams and sorting out issues of railway employees to one in which the Supreme Court came down heavily on conversion to Islam for the express purpose of entering into a second marriage. Her hero is her father, also an advocate, who fought all his life to demolish a church meant only for Dalits, she says.

For Thomas, age is only a number. Her courage and enthusiasm have not dimmed nor has her sense of humour. Even now, she goes to the court every day and works for 8-10 hours. With over 55 years of experience, she has people coming over for legal advice every day. She can be consulted on any legal issue, except divorce, which she believes should be avoided.

"I read Mills and Boon for fun. I have read all 600 of them. I like the simplicity and warmth of these books." Single at 87, Lily has few regrets. "All the men I liked were already married. I was a romanticist. I wanted Lincoln, James Bond and Churchill in one man." She recalls a judge asking her if she was a miss or a Mrs, "I told him I am a miss but I don't miss much. He laughed so hard that even it would have been audible at India Gate."

She is thorough with the Bible and the Vishnu Sahasranam. "Most Hindus and Christians have not understood their religions well," she says. Niece Thangam and her husband Issac said that their aunt would often give away food and clothes to rag pickers. On a regular day, she is busy preparing PILs to make government answerable for the time-frame of each trial. "I am believer. Jesus is with me all the time, asking me answers to all my actions. As an advocate, I have many responsibilities which I am trying to fulfill," she concludes.

crtsy-The Times of India

പാവങ്ങള്‍ക്കും വീട് സ്വപ്നം കാണാം; സിസ്റ്റര്‍ ലിസ്സി കൂടെയുണ്ട്‌

വി.പി ശ്രീലന്‍

തോപ്പുംപടി: പാവങ്ങള്‍ക്ക് കൊടുക്കുമ്പോള്‍ പകുത്തു കൊടുക്കണമെന്നാണ് സിസ്റ്റര്‍ ലിസ്സിയുടെ സിദ്ധാന്തം. ആര്‍ക്കും പഴയത് കൊടുക്കരുതെന്ന് സാരം. നാലര വര്‍ഷം കൊണ്ട് പാവങ്ങള്‍ക്കായി 10 വീടുകളാണ് സിസ്റ്റര്‍ ലിസ്സി നിര്‍മിച്ച് നല്‍കിയത്. എല്ലാം ഒന്നാന്തരം വീടുകള്‍. സിസ്റ്ററുടെ ൈകയില്‍ പണമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എല്ലാം ദൈവം തന്നതാണെന്ന് അവര്‍ പറയും. കൊടുക്കാന്‍ മനസ്സുള്ളവരോട് ചോദിച്ചു വാങ്ങിയ സഹായങ്ങള്‍ കൂട്ടിവച്ച്, സിസ്റ്റര്‍ ലിസ്സി പടുത്തുയര്‍ത്തിയ മനോഹരമായ ഈ വീടുകള്‍, ഒരു നാട് കാണിച്ച കാരുണ്യത്തിന്റെ നേര്‍ച്ചിത്രങ്ങള്‍ കൂടിയാണ്.

തോപ്പുംപടി ഔവ്വര്‍ ലേഡീസ് കോണ്‍വെന്റ് ഹൈസ്‌കൂളിലെ അധ്യാപികയായ സിസ്റ്റര്‍ ലിസ്സി ചക്കാലക്കല്‍, ഈ സ്‌കൂളിലെ പാവപ്പെട്ടൊരു വിദ്യാര്‍ഥിനിക്ക് വേണ്ടിയാണ് ആദ്യം വീട് നിര്‍മിച്ചത്. തീരദേശ ഗ്രാമമായ ചെല്ലാനത്ത്, കാറ്റിനോടും കടലിനോടും പോരാടി ചെറ്റക്കുടിലില്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഒമ്പതാം ക്ലാസ്സുകാരിക്ക് വേണ്ടി ഒരു വീട്... അതായിരുന്നു സിസ്റ്ററുടെ സ്വപ്നം. 50,000 രൂപ ഒരു സുഹൃത്തിനോട് കടംവാങ്ങി, ജോലികള്‍ തുടങ്ങി.

നല്ല മനസ്സുള്ള കച്ചവടക്കാരുടെയും പൊതു പ്രവര്‍ത്തകരുടെയുമൊക്കെ സഹായങ്ങള്‍ തേടി. പലരും നിര്‍മാണ സാമഗ്രികള്‍ നല്‍കി. ചിലര്‍ സൗജന്യമായി ജോലി ചെയ്യാന്‍ തയ്യാറായി. ഏതാണ്ട് അഞ്ചു ലക്ഷം രൂപ െചലവു വരുന്ന വീട് പൂര്‍ത്തിയായപ്പോള്‍, കടം വീട്ടിക്കഴിഞ്ഞ് 50,000 രൂപ ബാക്കി. ഈ തുകകൊണ്ട് മറ്റൊരു വീടിന്റെ അടിത്തറയ്ക്ക് വേണ്ട കരിങ്കല്ല് സ്വരൂപിക്കുകയായിരുന്നു സിസ്റ്റര്‍... ചെറിയകടവില്‍ ഏകയായി കഴിയുന്ന പാവം സ്ത്രീക്ക് വേണ്ടി ഒരു വീടിന്റെ തുടക്കം.

എട്ട് ലക്ഷത്തോളം രൂപ മതിപ്പുവില വരുന്ന ആ വീട് പൂര്‍ത്തിയാക്കി. അപ്പോള്‍ ശേഷിച്ചത് 25,000 രൂപ. സിസ്റ്റര്‍ വെറുതെ ഇരുന്നില്ല... മൂന്നാമത്തെ വീടിനായി ഒരുക്കം തുടങ്ങി. സ്‌കൂളിലെ അഞ്ച് വിദ്യാര്‍ഥിനികള്‍ക്ക് സിസ്റ്റര്‍ സ്വപ്നതുല്യമായ വീടൊരുക്കിക്കൊടുത്തു. മറ്റ് അഞ്ചു വീടുകള്‍ ചെല്ലാനം ഗ്രാമത്തിലെ ദരിദ്രരായ വിധവകള്‍ക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നു. 'ലക്ഷംവീട്' പോലുള്ള കൂടുകളല്ല ഈ വീടുകള്‍. വീട്ടില്‍ താമസിക്കുന്ന ആളുടെ ഇഷ്ടമനുസരിച്ച് തയ്യാറാക്കിയ പ്ലാനുകളാണ് സിസ്റ്റര്‍ കെട്ടി ഉയര്‍ത്തുന്നത്.

''വീട് ഒരു സ്വപ്നമാണ്. ആ സ്വപ്നം അവിടെ താമസിക്കുന്നവരുടേതാകണം. എന്റെ സ്വപ്നമനുസരിച്ച് പണിയുന്ന വീട്ടില്‍ മറ്റൊരാളെ നിര്‍ബന്ധപൂര്‍വം താമസിപ്പിക്കുന്നത് അര്‍ഥശൂന്യമാണ്'' ഇതാണ് സിസ്റ്റര്‍ ലിസ്സിയുടെ പക്ഷം. നല്ല മരം, ഉറപ്പുള്ള സാമഗ്രികള്‍, മനോഹരമായ ടൈലുകള്‍... പാവങ്ങള്‍ക്കാണെന്ന് കരുതി ഒന്നിനും വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യാന്‍ സിസ്റ്റര്‍ ഒരുക്കമല്ല. ഒടുവില്‍ പതിനൊന്നാമത്തെ വീടിന് തറക്കല്ലിട്ടിരിക്കുകയാണ് സിസ്റ്റര്‍. ഇക്കുറി, ഔവ്വര്‍ ലേഡീസ് സ്‌കൂളിലെ ഒരു പൂര്‍വ വിദ്യാര്‍ഥിക്ക് വേണ്ടിയാണിത്. 50 വര്‍ഷം മുമ്പ് സ്‌കൂളില്‍ പഠിച്ചിരുന്ന 65 കഴിഞ്ഞ പഴയകാല വിദ്യാര്‍ഥിനിക്ക് വേണ്ടി അന്ന് അവരുടെ ഒപ്പം പഠിച്ചിരുന്നവരില്‍ നിന്ന് ഇതിനായി ഒരുലക്ഷം രൂപ സിസ്റ്റര്‍ ശേഖരിച്ചു.

 

crtsy-mbmi.clt 

റുബല്ല വാക്‌സിന്‍ -കുട്ടികളെ ഇങ്ങനെ പേടിപ്പിക്കണോ - ഡോ. ഖദീജാ മുംതാസ്‌

ഡോ. ഖദീജാ മുംതാസ്‌

വെറും മൂന്നുശതമാനത്തിന് വേണ്ടിയാണോ കോടിക്കണക്കിന് രൂപ ചെലവിട്ട് കാടടച്ച് വെടിവെക്കുംവിധം സര്‍ക്കാര്‍, എയിഡഡ് സ്‌കൂളുകളിലെ കുട്ടികള്‍ക്ക് റുബല്ല വിവാദ വാക്‌സിന്‍ നല്‍കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് എന്ന ചോദ്യം സ്വാഭാവികമായി ഉയരുന്നു

മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ ഒരു സ്‌കൂളില്‍ റുബല്ല വാക്‌സിനേഷന്‍ ദൗത്യം നിര്‍വഹിക്കാനെത്തിയവര്‍ പെണ്‍കുട്ടികളെ തളര്‍വാതം പിടിപെട്ട കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ചിത്രം കാണിച്ച് ഭയപ്പെടുത്തി വാക്‌സിനേഷന് നിര്‍ബന്ധിക്കുന്നതായി എഴുത്തുകാരിയും ആക്ടിവിസ്റ്റുമായ സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞറിഞ്ഞു. ഇനിയും ഈ കുറിപ്പ് എഴുതാതിരിക്കുന്നത് ശരിയല്ല എന്നുറപ്പിച്ചത് അപ്പോഴാണ്.

വാക്‌സിനേഷന്‍ വേണ്ട എന്നത് അമ്മയുടെ തീരുമാനമാണെന്ന് ദയനീയമായി അറിയിച്ച 14കാരിയോട് അമ്മയല്ല, നീയാണ് നിന്റെ കാര്യം തീരുമാനിക്കേണ്ടതെന്നും സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കില്‍ ഈ ചിത്രത്തില്‍ കാണുന്ന കുട്ടിയുടെ ഗതി നിനക്കും വന്നുചേരാമെന്നും ഭയപ്പെടുത്തിയത്രെ. രണ്ടുമൂന്ന് അബദ്ധങ്ങളാണിവിടെ. ഒന്ന്, 14 വയസ്സുമാത്രമുള്ള പെണ്‍കുട്ടിക്ക് തന്റെ ജീവിതത്തെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളില്‍ സ്വന്തമായി തീരുമാനമെടുക്കാനാകില്ല എന്ന് അറിയാത്തത്. രണ്ട്, റുബല്ല വാക്‌സിനേഷന്‍ കൊടുക്കുന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യംപോലും കൊടുക്കുന്നവര്‍ക്ക് അറിയില്ല അല്ലെങ്കില്‍ മറച്ചുവെക്കുന്നു എന്നത്. റുബല്ല വൈറല്‍ബാധ ഒരിക്കലും 14കാരിയില്‍ വൈകല്യങ്ങളോ തളര്‍ച്ചയോ ഉണ്ടാക്കുന്നില്ല. തങ്ങളില്‍നിന്ന് ഭാവിയില്‍ ജനിക്കാനിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളെ ബാധിക്കാതിരിക്കാനുള്ള മുന്‍കരുതലാണ് ഇതെന്ന് ഈ കിളുന്ത് പെണ്‍കുഞ്ഞുങ്ങളോട് പറഞ്ഞാല്‍ അവര്‍ക്കതിന്റെ ഗൗരവം മനസ്സിലായിക്കൊള്ളണമെന്നുമില്ല. അത് പക്ഷേ, അവരെ പറഞ്ഞ് പറ്റിക്കുന്നതിന് ന്യായീകരണവുമല്ല.

റുബല്ല (Rubella or German Measles), മറ്റൊരു സാധാരണ വൈറല്‍ബാധയായ Measles (വയറി, മണല്) പോലെത്തന്നെ പനിയും ശരീരവേദനയും ദേഹം മുഴുവന്‍ മണല്‍വാരിയെറിഞ്ഞതുപോലെ പൊന്തലും (Rash) ആയാണ് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുക. കഴുത്തിനുപിറകില്‍ കഴലവീക്കവും കാണും. ചെറിയ കുട്ടികളില്‍ സാധാരണയായി, നാലോ അഞ്ചോ ദിവസത്തെ ഗൗരവം കുറഞ്ഞ പനിയായി ഇത് വന്നുപോവുകയാണ് പതിവ്. ഒരിക്കല്‍ റുബല്ല ബാധിച്ചാല്‍ പിന്നീട് ജീവിതത്തിലൊരിക്കലും ആ വൈറല്‍ബാധ ഉണ്ടാകുന്നുമില്ല. അതായത് നൂറുശതമാനം ആജീവനാന്ത പ്രതിരോധശക്തി (Life Long Immuntiy). മൂന്നാംലോക രാജ്യങ്ങളിലൊന്നായ ഇന്ത്യയില്‍ റുബല്ല രോഗം എന്‍ഡമിക് (Endemic) ആണ്. അതായത്, രോഗലക്ഷണങ്ങള്‍ കാര്യമായില്ലാതെതന്നെ ധാരാളം പേര്‍ക്ക് രോഗം വന്നുപോവുകയും അവര്‍ക്കെല്ലാം സ്വാഭാവിക പ്രതിരോധശേഷി ഉണ്ടായിവരികയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥ. ഈയിടെ ഗ്രാമങ്ങളിലെ കൗമാരക്കാരികളില്‍ നടത്തിയ ഒരു പഠനത്തില്‍ (കമ്യൂണിറ്റി മെഡിസിന്‍ വിഭാഗം, കോഴിക്കോട് മെഡിക്കല്‍ കോളേജ്) 70 ശതമാനം പേര്‍ക്കും ഇത്തരം നാച്വറല്‍ ഇമ്യൂണിറ്റി ഉണ്ടെന്നാണ് കണ്ടത്. കുറച്ചുകൂടി കാത്തിരുന്നാല്‍, പ്രജനന പ്രായത്തില്‍ എത്തുമ്പോഴേക്കും ഈ പെണ്‍കുട്ടികളില്‍ 97 ശതമാനത്തിനും ഇമ്യൂണിറ്റി ആയിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുമത്രെ. അപ്പോള്‍ അവശേഷിക്കുന്ന മൂന്നുശതമാനത്തിന് വേണ്ടിയാണോ കോടിക്കണക്കിന് രൂപ ചെലവിട്ട് കാടടച്ചു വെടിവെക്കുംവിധം സര്‍ക്കാര്‍, എയിഡഡ് സ്‌കൂളുകളിലെ കുട്ടികള്‍ക്ക് ഈ വിവാദ വാക്‌സിന്‍ നല്‍കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് എന്ന ചോദ്യം സ്വാഭാവികമായി ഉയരുന്നു.

റുബല്ല ഇന്‍ഫക്ഷന്‍ സാധാരണയായി കുട്ടികളില്‍ കാണുന്ന അസുഖമാണ്. കുട്ടിക്കാലത്ത് അത് വരാതിരുന്നാല്‍ യൗവനകാലത്തോ വാര്‍ധക്യത്തിലോ വന്നെന്നിരിക്കും. പ്രായമേറുംതോറും മറ്റ് വൈറല്‍ബാധപോലെ അതിന്റെ തീവ്രത അല്പം കൂടിയെന്നുമിരിക്കും. പക്ഷേ, ഒരു സ്ത്രീ ഗര്‍ഭിണിയായിരിക്കുന്ന വേളയില്‍ ഈ വൈറല്‍ബാധ ഉണ്ടാകുമ്പോഴാണ് ഏറെ ഗൗരവസ്വഭാവം അതിനുണ്ടാകുന്നത്. ഗര്‍ഭസ്ഥശിശുവിനെ ബാധിക്കുന്ന ഒട്ടേറെ വൈകല്യങ്ങളായാണ് അത് അപ്പോള്‍ സാന്നിധ്യമറിയിക്കുക. കാഴ്ച ശക്തിയെയും കേള്‍വിശക്തിയെയും ഹൃദയത്തെയും നാഡീഞരമ്പുകളെയും തീവ്രമായി ബാധിക്കുന്ന കരാളത അത് അപ്പോള്‍ കൈവരിക്കുന്നുമുണ്ട്. ഇതാണ് മറ്റുവിധത്തില്‍ ഏറെ ഉപദ്രവകാരിയല്ലാത്ത ഒരു വൈറസ്സിനെ നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ ഒരു വില്ലനായി പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നത്. തീര്‍ച്ചയായും പിറക്കാനിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ വൈകല്യം അത്യന്തം ദയനീയമായ ഒരു അവസ്ഥതന്നെയാണ്. സാധ്യമാകുന്ന എല്ലാ സംവിധാനങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് പ്രതിരോധിക്കേണ്ട ഒന്ന്.

റുബല്ലപനിയുണ്ടാകുന്ന സമയത്ത് രക്തത്തില്‍ പരിശോധിച്ച് അറിയാവുന്ന ഒരു ആന്റിബോഡി ഉണ്ടാകുന്നുണ്ട്. മറ്റ് വൈറല്‍പനികളില്‍നിന്ന് അതിനെ വേര്‍തിരിച്ചറിയാന്‍ ഈ പരിശോധന സഹായിക്കും. രോഗബാധാകാലഘട്ടം കഴിഞ്ഞാല്‍ അപ്രത്യക്ഷമാകുന്ന ഈ ആന്റിബോഡിയാണ് റുബല്ല IgM ആന്റിബോഡി. ഗര്‍ഭിണിയായിരിക്കുന്ന സമയത്താണ് ഈ ആന്റിബോഡി ടെസ്റ്റിന്റെ പ്രസക്തി. കാരണം, ഇതിന്റെ സാന്നിധ്യമുണ്ടെങ്കില്‍ പനി റുബല്ലതന്നെയെന്നും ഗര്‍ഭകാലം എത്ര നേരത്തേയാണോ അതിനനുസരിച്ച് 90 ശതമാനംവരെ വൈകല്യസാധ്യതയുണ്ടെന്നും ഉറപ്പിക്കാം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഗര്‍ഭത്തിന്റെ ആദ്യപകുതിയില്‍ ഈ രോഗം വന്നാല്‍ ഗര്‍ഭം അലസിപ്പിച്ചുകളയല്‍ തന്നെയാണ് കരണീയം. അത്രമാത്രം ഗൗരവതരമാണ് അതുണ്ടാക്കുന്ന വൈകല്യങ്ങള്‍.
IgM ആന്റി ബോഡി കൂടാതെ, രോഗബാധാസമയത്ത് സാവകാശത്തില്‍ ഉണ്ടായിത്തുടങ്ങി പിന്നീട് ആജീവനാന്തം ശരീരത്തില്‍ നിലനില്‍ക്കുന്ന മറ്റൊരു ആന്റിബോഡികൂടിയുണ്ട്. അതാണ് റുബല്ല IgM ആന്റിബോഡി. IgMന്റെ ഒറ്റപ്പെട്ട സാന്നിധ്യം കാണിക്കുന്നത് ആ വ്യക്തിക്ക് റുബല്ലയ്‌ക്കെതിരെ പ്രതിരോധശക്തി ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു എന്നാണ്. സ്വാഭാവിക പ്രതിരോധമാണെങ്കില്‍ അത് ആജീവനാന്തം നിലനില്‍ക്കുന്നുവെന്നും. ഗര്‍ഭിണിയാകാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് വേണമെങ്കില്‍ ഈ ആന്റിബോഡി ടെസ്റ്റുചെയ്ത് ഇമ്യൂണിറ്റി ഉണ്ടോ എന്ന് ഉറപ്പാക്കാവുന്നതുമാണ്.

ഇനി വാക്‌സിനേഷനിലേക്ക് വരാം. ഒന്നോ രണ്ടോ ദശകങ്ങളായി ജനിച്ചുവീഴുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് എം.എം.ആര്‍ (MMR Measles Mumps Rubella Vaccine) കൊടുക്കുന്ന സമ്പ്രദായം നിലവിലുണ്ട്. അഞ്ചാംപനി (Measles) മുണ്ടിവീക്കം (Mumps)ജര്‍മന്‍ മീസില്‍സ് (Rubella) ഈ മൂന്ന് രോഗം വരാതിരിക്കാനുള്ള കൂട്ടുവാക്‌സിന്‍ ആണത്. സര്‍ക്കാര്‍ ആസ്​പത്രികളില്‍ ഈയിടെമാത്രമേ തുടങ്ങിയുള്ളൂവെങ്കില്‍ പ്രൈവറ്റ് ആസ്​പത്രികളില്‍ ഏറെ മുമ്പേ സാധാരണമായിരുന്ന വാക്‌സിനേഷന്‍. ഇത് കൊടുക്കുന്നതോടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് കുട്ടിക്കാലത്ത് ഈ രോഗങ്ങളൊന്നും വരില്ല. സ്വാഭാവിക പ്രതിരോധശക്തിയും ഉണ്ടാകുന്നില്ല. ആവട്ടെ, കൃത്രിമമായി, രോഗപീഡകളില്ലാതെ പ്രതിരോധം ലഭിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നാശ്വസിക്കാം. കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ആരോഗ്യകാര്യത്തില്‍ ഏറെ ശ്രദ്ധാലുക്കളായ മാതാപിതാക്കളുടെ ആഗ്രഹവും അതാണല്ലോ. ഇപ്പോള്‍, കൗമാരക്കാരികള്‍ക്കായുള്ള റുബല്ല വാക്‌സിനേഷന്‍ സംരംഭം വിവാദമായപ്പോള്‍ ഒരു ചോദ്യം ഉയര്‍ന്നുവന്നു. ഇക്കൂട്ടത്തില്‍ കുറേപ്പേരെങ്കിലും എം.എം.ആര്‍. വാക്‌സിനേഷന്‍ എടുത്തവരാകില്ലേ, അവര്‍ക്കെന്തിനാണ് വേറൊരു വാക്‌സിനേഷന്‍? മെഡിക്കല്‍ കോളേജിലെ കമ്യൂണിറ്റി മെഡിസിന്‍ വിഭാഗത്തില്‍നിന്നുതന്നെ ഇതിന് ലഭിച്ച ഉത്തരം എം.എം.ആര്‍. വാക്‌സിനേഷന്റെ പ്രതിരോധശേഷി പത്തുവര്‍ഷം മുതല്‍ ഏറിയാല്‍ ഇരുപതുവര്‍ഷംവരെയേ ഉണ്ടാകൂ എന്നാണ്. മാത്രമല്ല, ഗര്‍ഭിണികളില്‍ ഇപ്പോള്‍ ഏറിവരുന്ന റുബല്ലബാധാ പ്രതിഭാസം, ആ പ്രായമാകുമ്പോഴേക്കും പ്രതിരോധശേഷി കുറഞ്ഞുവന്ന അല്ലെങ്കില്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട MMR വാക്‌സിനേഷന്‍ കഴിഞ്ഞവര്‍ ഏറി വരുന്നതുകൊണ്ടാണത്രെ! അപ്പോള്‍ റുബല്ല വാക്‌സിനേഷന്‍ സമൂഹത്തിന് ഗുണമാണോ ദോഷമാണോ ചെയ്തത്? ചെറിയ പ്രായത്തില്‍ വലിയ പ്രശ്‌നമുണ്ടാക്കാതെ വന്ന് ഭേദമായി സ്വാഭാവിക പ്രതിരോധശക്തി നല്‍കുമായിരുന്ന ഒരു അസുഖത്തെ പ്രജനനകാലത്തേക്ക് പറിച്ചുനട്ട് പുതുതലമുറയ്ക്കുകൂടി ഭീഷണിയാകുന്നതിനെപ്പറ്റി പിന്നെ എങ്ങനെയാണ് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്?

MMR വാക്‌സിനേഷന്റെ ഗുണഫലം പോകുമ്പോഴേക്കും പുതിയ റുബല്ല വാക്‌സിന്‍ കൊടുക്കുകയാണ് ഇപ്പോള്‍ ചെയ്യുന്നത് എന്ന് വാദത്തിനുവേണ്ടി പറയാം. അതിന്റെയും പ്രതിരോധ ശേഷിയുടെ കാലാവധി സമാനം തന്നെയായിരിക്കുമല്ലോ. അപ്പോള്‍ അത് 14 വയസ്സില്‍ത്തന്നെ കൊടുക്കുന്നതിന്റെ ലോജിക് എന്താണ്? പത്തുവര്‍ഷത്തിനുശേഷം ഈ വാക്‌സിന്റെ ഗുണഫലവും പോകുംമുമ്പ് ഈ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ വിവാഹവും പ്രസവവുമൊക്കെ കഴിച്ചുവെച്ച് ഇനി വേണമെങ്കില്‍ തങ്ങള്‍ക്ക് റുബല്ല വരുന്നെങ്കില്‍ വന്നോട്ടെ എന്നുകരുതി ഇരിക്കണമെന്നോ? അതായത് 24 വയസ്സിനുമുമ്പ്? സമ്മതമാണോ, ഈ കാലത്തും? പെണ്‍കുട്ടികള്‍ പഠനവും ഉപരിപഠനവും കഴിഞ്ഞ് ജോലിസ്ഥിരതയൊക്കെയായി വിവാഹത്തെപ്പറ്റി ആലോചിച്ചുതുടങ്ങുന്നതുതന്നെ ഇപ്പോള്‍ 26 വയസ്സൊക്കെ ആയതിനുശേഷമാണ്. അതായത്, 14 വയസ്സിലെ വാക്‌സിനേഷന്റെ ശക്തിയും കുറഞ്ഞുവരുന്ന പ്രായത്തില്‍!

ഇന്ത്യയില്‍ വിവാഹപ്രായം പതിനെട്ടാക്കി തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ. എങ്കില്‍ എന്തുകൊണ്ട് ആ പ്രായത്തോടടുപ്പിച്ച്, അല്ലെങ്കില്‍ 18 തികഞ്ഞതിനുശേഷം വാക്‌സിനേഷന്‍ കൊടുക്കാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചുകൂടാ? സ്വയം തീരുമാനമെടുക്കാനുള്ള പക്വതയും അപ്പോള്‍ ആകുമല്ലോ. ഇതിനിടയില്‍ സ്വാഭാവിക പ്രതിരോധം ആര്‍ജിക്കാനാകുമെങ്കില്‍ അതും നല്ലതല്ലേ? റുബല്ല IgG ടെസ്റ്റ് ചെയ്തതിനുശേഷം പ്രതിരോധ വാക്‌സിന്‍ കൊടുക്കാമെന്നൊരു പോളിസി എടുക്കുകയാണെങ്കില്‍ എത്രയോ അനാവശ്യ വാക്‌സിനേഷന്‍ നമുക്ക് ഒഴിവാക്കാം. വ്യാപകമായ വാക്‌സിനേഷനുവേണ്ടി ചെലവാക്കുന്ന കോടിക്കണക്കിന് രൂപയുണ്ടെങ്കില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ സംവിധാനങ്ങള്‍വഴിതന്നെ ഇതും നടപ്പാക്കാവുന്നതാണ്. അസമയത്തും അനാവശ്യവുമായ വാക്‌സിനേഷന്‍ വിപരീതഫലങ്ങളാണ് ഉണ്ടാക്കുകയെന്ന് മനസ്സിലായാലെങ്കിലും ഒരു തിരുത്തല്‍ ആവശ്യമല്ലേ?വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യം ഉപയോഗിച്ച് തങ്ങള്‍ക്ക് വാക്‌സിനേഷന്‍ ആവശ്യമില്ലെന്നുവെക്കുന്നത് നാഷണല്‍ പോളിസിക്ക് എതിരാണെന്നും സാമൂഹികപരമായ ഉത്തരവാദിത്വത്തെ അവഗണിക്കല്‍കൂടിയാണെന്നും വാദമുയര്‍ന്നുകേട്ടു. വാക്‌സിനേഷന്‍ എടുക്കാത്തവര്‍ സമൂഹത്തില്‍ രോഗവാഹകര്‍ (Reservoir) ആയി നിലനില്‍ക്കും എന്ന വാദം. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ സ്‌കൂളുകളിലും എയ്ഡഡ് സ്‌കൂളുകളിലുംമാത്രം വാക്‌സിനേഷന്‍ കൊടുക്കുന്നതിന്റെ ന്യായീകരണമെന്താണ്? ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് കൊടുക്കാതിരിക്കുന്നതിലോ? ഒരു സമൂഹത്തില്‍ 87 ശതമാനം പേരെങ്കിലും വാക്‌സിനേഷന്‍ എടുത്ത് പ്രതിരോധശക്തിയാര്‍ജിച്ചാലേ വാക്‌സിനേഷന്‍ എടുക്കാനാകാതിരുന്നവര്‍ക്ക് അണുബാധസാധ്യത കുറയുന്നുള്ളൂ എന്നാണ് കമ്യൂണിറ്റി പഠനങ്ങള്‍ കാണിക്കുന്നത്. അപ്പോള്‍ സര്‍ക്കാര്‍, എയ്ഡഡ് സ്‌കൂളുകളിലെ നിഷ്‌കളങ്കരായ കുട്ടികള്‍മാത്രം വാക്‌സിനേഷന്‍ എടുക്കാത്തതുകൊണ്ട് സാമൂഹിക വിരുദ്ധരാകുന്നതെങ്ങനെ?

ഉത്തരം കിട്ടേണ്ട ചോദ്യങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെയുണ്ട് ഏറെ. ആ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരമില്ലാത്തിടത്തോളം കാലം ഒരു ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തില്‍ തങ്ങളുടെ കുട്ടികള്‍ക്ക് വാക്‌സിനേഷന്‍ വേണോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കാന്‍ മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് അവകാശമുണ്ട്. ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കാന്‍ സമൂഹത്തിനും.

source-The Mathrubhumi Daily,Calicut